Deze week kwam ik verschillende berichten tegen die een verrassende trend lijken te laten zien: leegstand in verpleeghuizen en een afvlakkende vraag naar (intramurale) Wlz-indicaties. Dat is even slikken voor iedereen die het de afgelopen jaren had over de tsunami van hulpbehoevende ouderen!
Wat blijkt? Het ‘oude mens van nu’ is anders dan vroeger. Mensen leven langer met chronische ziekten, maar zónder matige tot ernstige lichamelijke beperkingen. En zolang die uitblijven, kunnen en willen ouderen thuis wonen.
De zorgsector zelf heeft ook een vinger in de pap we zien effect van: reablement, innovatief aanbod en de inzet van technologie, wat bijdraagt aan de daling van intramurale indicaties. Het aantal Wlz-indicaties is sinds 2024 zelfs licht gedaald.
De trend is te pril om definitief te zijn. Maar dit is wél het moment om binnen de zorg strategisch na te denken: krijgen we nu eindelijk het gewenste effect en hoe versterken we dit? En aan de politiek (ach, verkiezingen komen eraan): waar moet geïnvesteerd worden zodat deze prille beweging echt een trend wordt?
Bronnen:
P.s. de afbeelding is gemaakt met AI (Gemini), maar dat had je vast al door.
Comments are closed